Obróbka wełny surowej

Jakiś czas temu pisałam o przejściach z surową owczą wełną (przyjemności w rodzaju: pranie, wycinanie ekskrementów etc). Zaznaczam, wełna jest niewiadomego pochodzenia – wiem tyle, że nie pochodzi z gór (czyli nie powinna teoretycznie być z tych szorstkich). Po ablucjach pozostałam z czymś zastanawiającym. Mam mianowicie zwoje żółtawej czesanki pozbawionej zanieczyszczeń. Okropnie dziwnej w dotyku. Jest jakby tłusta i klejąca – zgniatając ją w ręku mam wrażenie trzymania waty cukrowej. Pojedyncze nitki są mocno poplątane – tworzą gęstwę czepiającą się siebie nawzajem. Próby z gręplowaniem ręcznym się nie powiodły – nadal się zbija, bezpośrednio po ściągnięciu ze szpikulców. Nie robi wrażenia sfilcowanej (mam sfilcowane kawałki tej samej wełny i wygląda całkiem inaczej). No i zastanawiam się, jak podejść tutaj do przędzenia. Wyciągnięcie pojedynczych pasm wydaje się zajęciem dognym Syzyfa. ?Nurtuje mnie pytanie, czy może ona jest po prostu tłusta – nie do końca uprana? Nie znam się na tyle na owczej wełnie by ją ocenić pod tym kątem. A do kołowrotka bym w końcu chciała usiąść zanim mi go dzieci rozmontują całkiem, bo przecież kręcenie gołym kółkiem to jest najlepsza zabawa świata…
Pozdrawiam prosząc mądrzejsze głowy o poradę (jeżeli takowa jest możliwa „na sucho” 🙂