Nie minęło dużo czasu, a pierwsza klubowa koleżanka zabrała się za przędzenie na kołowrotku.
Kasia obserwowała w dzieciństwie, jak na kołowrotku przędła jej Mama. Przędzie cienkie, równe niteczki , takie same jak jej Mama.
Zapisy do Klubu nadal trwają. Zapraszamy 🙂
Drugie warsztaty w Pracowni Tkackiej Magdaleny Lesieckiej w Muzeum Kultury Ludowej Pomorza w Swołowie poświęcone były cieniutkim niteczkom. Powstały z nich różne włóczki ozdobne.
Postanowiłyśmy, że pierwszą włóczką, którą stworzymy będzie bouclé . Składa się ona, w wersji podstawowej z trzech nitek :
Po krótkiej części teoretycznej, nastąpiło dokładne oglądanie gotowej nitki bouclé , którą przywiozłam jako próbkę :
Na zdjęciu powyżej, które zrobiła nam twórczyni tej pięknej pracowni Magda (link do zdjęć Magdy z warsztatów na FB ), widać, że szpulkę z cienko sprzędzioną nitką mam założoną na urządzenie nazywane „Leniwą Kaśką ” . Bardzo ułatwia ono łączenie cienkich nitek, ponieważ każda szpulka jest hamowana i nitka nie odwija się luźno, co może spowodować powstawanie na niej supełków i „splątków”.
A potem już tylko furkotały kołowrotki, tworząc dźwiękowe tło dla rozmów, żartów i śmiechu. Tylko czasami któraś z prządek zamierała w bezruchu nad swoim kołowrotkiem próbując pojąć tajemnicę S i Z skrętów.
Piękny kołowrotek plotkarski Małgosi, który zdradził nam długo skrywaną tajemnicę swojej konstrukcji 😉
Po powrocie do domu zrobiłam z mojej nitki bouclé próbkę na drutach :
i jeszcze zbliżenie :
Mam nadzieję, że Wasze niteczki bouclé będę ładnie wyglądać w szalach, które zamierzacie utkać .
Do zobaczenia na Św. Marcina 🙂
Poniżej program zajęć (dostępny także na http://hobby-welna.pl/category/warsztaty-warsztaty-w-warszawie):
Ten niewielki ( 40 x 25.5 cm ) obrazek skrywa w sobie kilka ciekawostek . Prządka nie jest zajęta przędzeniem , ale prawdopodobnie przywiązywaniem lnu do przęślicy . Dlaczego lnu, a nie wełnianego runa ? Czy odpowiedz na to pytanie znajduje się na obrazie ?
Malarz, widocznie zafascynowany procesem przędzenia , umieścił na drugim planie przedmioty znajdujące się w pracowni prządki . W górnym, prawym rogu, na półce znajduje się motowidło . To, co wisi na haczyku , na lewo od motowidła wytropiłam w 4 :47 minucie tego ciekawego filmu :
Czy udało mi się dojść po nitce do kłębka ?
Miał być szal, ale czapka była bardziej potrzebna :).
W tle jest widok z okna mojej kuchni. Starałam się wybrać czesanki w podobnych kolorach :).
Zmieszałam je na grzebieniu z gwoździ. Obie partie były z tych samych czesanek, ale jedno zdjęcie było robione w nocy a drugie w dzień, dlatego kolory się różnią.
Grzebień przydaje się nie tylko do mieszania kolorów, przy okazji tak rozluźnia się czesankę, że po przeciągnięciu przez diz otrzymujemy delikatną i leciutką taśmę. Można z niej wyciągnąc naprawdę cieniutką nitkę dużo łatwiej niż z gotowej czesanki.
Na czapkę skręciłam nitkę 3ply metodą navajo.
Zapraszam na bloga http://style4doll.blogspot.com/
Miłego dnia 🙂
Jola
oby nie było tak goło to zdjęcie ostatnio uprzędzionych motków
Nie jestem pewna czy był wpis o takiej treści ale przejrzałam całego bloga i jakoś nie znalazłam lub źle szukałam, więc może się przyda.
Przędę dość długo, nawet bardzo długo ale jak przędę i jaką techniką dowiaduję się dopiero od jakiś 3 lat. Od czasu do czasu pojawiają się na blogach (np. u Ani Kankanki) określenia różnych technik przędzenia, dla jednych brzmią znajomo i wcale ich nie dziwią, inne prządki zachodzą w głowę o co chodzi.
Ja też przez dłuższy czas przędłam techniką „na dziko” – moja nazwa własna 🙂 było to wymieszanie wollen i worsted z techniką przędzenia nitki pod koronkę.
Jakiś czas temu kupiłam książkę no i zgłębiałam tajemnice przędzenia, teraz jestem w stanie rozgraniczyć techniki przędzenia i prząść dokładnie w zamierzony sposób.
Wollen – spun – sposobu nie będę opisywać lepiej zobaczyć, od siebie (a raczej za książką) mogę dodać, że metodę stosuje się najczęściej z wełny wyczesanej na czesakach i ułożonej w charakterystyczne rolki (rolag).
http://www.youtube.com/watch?v=0HNrflq9sd0
/nie mam pojęcia jak wstawić te filmiki więc tylko linki /
Wełna w ten sposób przędziona ma w sobie więcej powierza, tym samym dzianiny czy tkaniny z niej wykonane są miękkie i puszyste. Próbki wychodzą bardziej kwadratowe więc jest to świetny sposób na projekty w stylu Fair Isle gdzie wzór wygląda najładniej jeśli jest proporcjonalny.
Przędę w ten sposób czesankę ( z braku czesaków) więc może nie do końca jest to odwzorowanie metody ale głównie polega ona na skręcaniu włókna pomiędzy szeroko rozstawionymi dłońmi, pozwalając nitce zachować powietrze w skręcie.
Worsted-spun – ręce w odległości nie większej niż 10cm podają krótkie partie czesanki pod skręt. Nitka wychodzi gładka, mocna i ma dużo więcej blasku niż nitka typu „wollen” z tej samej czesanki. Próbki wykonane z tej nitki są bardziej prostokątne bo i nitka pozbawiona jest dodatkowej objętości. Doskonała na wyroby takie jak skarpety. Motki z tej nitki wydają się bardziej zwarte, mniejsze i z blaskiem niż motki z tej samej wełny uprzędzione sposobem wollen.
http://www.youtube.com/watch?v=Euv5qNUGKmw
Oczywiście to tylko podstawy,czubek góry lodowej z zakresu tej wiedzy. Sposób przygotowania czesanki też ma wpływ na nazwę techniki w jakiej się przędzie. Można prząść prosto z czesanki podając odpowiednie partie pod skręt lub wcześniej przygotować czesankę dzieląc na pasma i rozciągając do pożądanej grubości ( tak najczęściej postępuję), ale przede wszystkim przędzenie ma być przyjemnością.
Osoby, które będą chciały pogłębiać tę wiedzę i doskonalić techniki przędzenia znajdą na pewno sposób by to zrobić lub będą prząść „na dziko” dla czystej przyjemności :)))
Polecam jeszcze filmik, który znalazłam niedawno, pisałam wielokrotnie, że marzy mi się nitka typu „lace” ale z tych naprawdę cieniutkich by z niej zrobić koronkowy szal. Margaret Stove autorka książki z której, mam zamiar popełnić jeszcze nie jeden szal przędzie w sposób, który mi się bardzo podoba i też tak przędę jak mam surowe runo (choć do koronkowej nitki – TAKIEJ nitki wiele mi brakuje). Na prawdziwego nowozelandzkiego surowego merynosa nie mam co liczyć więc prawdopodobnie raczej nie doświadczę w pełni tej techniki. Dla zobrazowania o co mi chodzi napiszę, że szal z tej książki o nazwie „Lacy Diamond” jest zrobiony z 7 motków gdzie w 20 g jest 300 m włóczki.
http://www.youtube.com/watch?v=DLRcOfPvY4g
Właśnie doczytałam, że jest do zakupienia DVD „Spinning for Lace” tej autorki.
Moja przygoda z wrzecionem trwa nadal 🙂 .
Znalazłam ceramiczne gałki, które bardzo fajnie spełniają rolę przęślików. Mocowałam je na obciętych trzonkach od drewnianych łyżek i mątewek albo na bambusowych patyczkach do ryżu. Największym problemem było wkręcenie haczyka, bo niestety patyki łatwo pękały. Kupiłam także okrągłe listwy w sklepie budowlanym, ale te mi najmniej odpowiadały.
Całkiem dobrze się kręcą, poza tym podobają mi się przęśliki, więc chętnie na nich przędę. Jednak z dotychczas zrobionych najlepiej kręcą się takie z płytą CD, ale nie są już takie ładne 🙂 .
Kupiłam gotowe ręcznie farbowane czesanki z owiec falklandzkich.
Planowałam z nich zrobić coś dla lalek, więc aby nie stracić efektu przechodzenia kolorów w małym ubranku, nie przędłam całości, tylko oderwałam cieniutki pasek czesanki.
Ta jaśniejsza ma takie słodkie kolory jak cukierki pudrowe. Przędzie się bardzo przyjemnie. Zrobiłam z niej dwie chusty dla Millie (BJD Dollfie firmy KAYE WIGGS o wysokości28 cm) i bluzeczkę dla Cami (40 cmfirmy Tonner).
Z ciemniejszej zrobiony jest już sweterek dla Cami, a chusta jeszcze nie skończona. Gdy zobaczyłam czesankę na żywo, nie byłam całkiem przekonana do połączenia jasnego pomarańczu i turkusu z ciemnymi odcieniami, ale w wyrobie okazało się, że bardzo ładnie ożywiają te ciemne zielenie i brązy. Sprawdziłam doświadczalnie, że inaczej odbiera się kolory w czesance, inaczej we włóczce i jeszcze inaczej w wyrobie.
Moteczki widoczne na tych, są malutkie. Nawijałam je na wiaderko od0,5 kgserka, potem zdjęłam, namoczyłam w ciepłej wodzie i naciągnęłam z powrotem. Pierwszy motek nawijałam na plastikową butelkę, ale potem ciężko było mokry motek nałożyć ponownie, a wiaderko rozszerza się i można sobie dobrać “siłę naciągu”.
Tutaj widać różnicę między nitką przed i po stabilizacji
Na koniec jeszcze jedna chusta dla Millie
Gdyby ktoś chciał zobaczyć inne nasze lalki, to zapraszam na bloga
http://style4doll.blogspot.com/
Miłego dnia 🙂
Jola
Witajcie. Chciałabym zachęcić Was do wzięcia udziału w spotkaniu prządkowym w Poznaniu. Przynieście swoje ulubione wrzeciona (kołowrotki również mile widziane) i czesanki, by spędzić twórczo czas i wzajemnie się poznać. W spotkaniu mogą wziąć udział osoby, które zaczynają przygodę i chcą nauczyć się prząść.
Czas akcji: 7 lipca, sobota, godz. 11
Miejsce akcji: spotykamy się w okolicach fontanny pod operą.
Uwaga, mała zmiana miejsca zbiórki: spotykamy się przy wejściu do ogrodów zamkowych, od ul. Fredry. Wskazuje je zielona strzałka.
W razie pytań proszę o kontakt: tkackiehistorie@gmail.com
To mój pierwszy wpis na „Prząśniczce” w nowym miejscu, więc witam wszystkich 🙂
Właściwie to miałam pisać kiedy już uda mi się jako tako zabawę tym potworem opanować, ale po prostu nie mogę się doczekać, żeby się pochwalić 😉
Niedawno Alicja podesłała mi linka do aukcji. Otworzyłam, zobaczyłam i pomyślałam – spróbujemy wylicytować.
I oto dziś przybyło, w wielkiej paczce (bo wysłany był w całości, owinięty gigantyczną ilością gąbki).
Taki sobie prezent sprawiłam na Dzień Dziecka 😉 No, powiedzmy, że to był już zbieg okoliczności, ale paczka przyszła właśnie dziś.
Niniejszym dołączyłam do grona zakołowrotkowanych prząśniczek (i prządków) – zobaczymy co z tego wyjdzie.
Póki co Sverrald obwąchał nową zabawkę bardzo dokładnie i chyba zaakceptował bo położył się obok do spania.
Pozdrawiam!
Olofek
Prząśniczka 